© Amandine Blanckaert Photography
De ontmoeting met de Izegemse burgemeester vindt plaats in het nieuwe museum Eperon d’Or, een voormalige schoenfabriek, momenteel in gebruik als industriële erfgoedsite. Ik trok mijn ogen wijd open tijdens een blits bezoek aan dit prachtige museum dat de schoenen- en borstelcollecties van de stad Izegem herbergt.
STOUTMOEDIG
Als burgemeester heb ik meer durf dan in mijn privéleven denk ik. Durven beslissingen nemen, knopen doorhakken waarvan je overtuigd bent dat het de goeie keuze is voor ‘de vooruit’ van onze stad, ook al weet je dat je daarmee sommigen zal teleurstellen. Dat heb je altijd, maar het algemeen belang staat steeds voorop. En dan moet je ook af en toe eens durven doorduwen. Dat is mijn plicht als burgemeester, als vertegenwoordiger van alle Izegemnaren. Een durver ben ik in het gewone leven eigenlijk veel minder. Ik ben in mijn vrije tijd niet de persoon die extreme sporten beoefent of een kick opzoekt. Parachute- of benjispringen of zelfs een ballonvaart is echt niet aan mij besteed, ik heb te veel last van hoogtevrees. Ook met de koersfi ets durf ik niet meer snel naar beneden rijden na een beklimming van een col. Een vijftiental jaar geleden ben ik namelijk zwaar gevallen tijdens een fi etsvakantie met mijn vriendengroep ‘De Rotte Kiwi’s’. (lacht) In een afdaling in de Alpen schoof ik weg door steentjes op het wegdek en gleed ik onderuit, met mijn hoofd tegen een vangrail. Gelukkig stond die er of ik lag meters lager. Ongetwijfeld ben ik daardoor aan veel erger ontsnapt, maar ik hield er toch een gebroken fi etshelm en een barst in mijn heup aan over. Sindsdien heb ik toch wel wat minder lef wanneer ik op fl interdunne bandjes een steile afdaling moet nemen.
TROTS
Op sociale media gebruik ik al jaren de hashtags #preusipizegem en #oostwestizegembest, een zin uit een nummer van de Izegemse trots ’t Hof van Commerce. Ik ben echt trots op mijn stad, op onze talrijke verenigingen, op zoveel enthousiaste vrijwilligers, op de succesvolle ondernemers die in Izegem voor veel jobs zorgen en op onze inwoners. We hebben hier echt veel te bieden. We hebben bijzonder kwaliteitsvolle horecazaken, van de kleine brasserie tot een tweesterrenrestaurant. We beschikken over enkele prachtige kastelen en bossen. Er zijn in onze stad verschillende topevenementen zoals de jaarlijkse triatlon, Izegem koers en het Wereldfestival, die altijd ontzettend veel volk op de been brengen. Veel besturen en clubs uit andere gemeenten zijn jaloers op de sportinfrastructuur die we in Izegem hebben. Ons cultuurhuis is een grote trekpleister, de kunstacademie is één van de grootste in West-Vlaanderen,… en zo kan ik nog wel even doorgaan. (lacht) Om maar te zeggen: ik zie mijn stad echt ‘geirne’! Het misschien wel mooiste compliment dat ik daarover kreeg, kwam van een inwijkeling. Een Ieperling die eerst in Gent woonde, maar daarna met zijn gezin in Izegem terechtkwam. Hij zei: “Je hebt hier veel waar voor uw geld”. En dat klopt!
AANTREKKELIJK
Izegem lijkt misschien niet de stad waar je meteen aan denkt als je ergens de toerist wilt uithangen, maar we hebben onze troeven en proberen vanuit het stadsbestuur Izegem nog aantrekkelijker te maken. Dat is een werk van lange adem, maar met gerichte investeringen maken we in deze bestuursperiode onze pleinen gezelliger, zorgen we voor meer publiek toegankelijk bos en groen, richten we fi jne speelpleinen in, maken we Izegem een pak fi etsvriendelijker, leggen we een nieuwe evenementenhal aan, bouwen we de voormalige drukkerij Strobbe om tot een echte cultuurfabriek waar we de bib, de kunstacademie en de heemkundige kring samen onderbrengen… We doen vooral ons uiterste best om van Izegem een stad te maken waar het goed is om te wonen, te werken en te leven. Zelf hou ik natuurlijk ook van mooie dingen en van mooie mensen. Wie niet? Maar aantrekkelijkheid is wel een heel subjectief begrip. Een vrouw, kunst of muziek is voor mij misschien aantrekkelijk, maar voor een ander dan weer veel minder. Zeker is dat aantrekkelijkheid lang niet alleen door de zichtbare buitenkant bepaald wordt. De innerlijke kant, het gevoel dat iets of iemand bij je opwekt, dat is nog veel belangrijker. Als je de combinatie vindt, dan is dat natuurlijk iets om te koesteren! (lacht)
DOORZETTEND
Als ik overtuigd ben van iets, dan ga ik dat niet makkelijk opgeven en probeer ik anderen te overtuigen, zeker in de professionele context, als burgemeester en volksvertegenwoordiger. Anders was ik geen politicus geworden. Als je zelf niet altijd mensen probeert te overtuigen van ‘jouw’ gelijk, als je niet doorzet en de kar trekt, maar gewoon braaf en stilletjes volgt, dan heb je in de politiek weinig te zoeken. Dat is volgens mij ook de rol die mensen van een politiek leider zoals een burgemeester verwachten, en terecht. Weten waar je naar toe wilt, een visie hebben en die visie vervolgens tot uitvoering brengen. Op een niet-afl atende manier, steeds met het grotere plaatje voor ogen. Dat is een kwaliteit die je als burgemeester moet hebben. Nu ga ik eens stoefen met mezelf, maar ik denk wel dat ik over die kwaliteit beschik. Dat ik een doorzetter ben en dat ik daar duidelijk naar handel en communiceer. Vraag dat gerust aan mijn schepenen of medewerkers. (lacht) Daarmee bedoel ik niet dat ik dan ook altijd gelijk heb, maar ik wil het wel graag krijgen. Ik kan gerust mijn mening veranderen als anderen goede argumenten aanbrengen. Voortschrijdend inzicht is geen schande, zeker niet. SAMENWERKEND Ik ben een echt groepsbeest, een sociaal dier. Een ‘mensenzot’. Ik ben dolgraag in het gezelschap van anderen: zowel bij mijn vrienden en medewerkers als bij schepenen en mijn politieke collega’s. Dat merk ik des te meer in de coronacrisis. Ik mis het echte contact met collega’s in het parlement, partijgenoten en de lijfelijke aanwezigheid van mijn vrienden en familie. Dat isolement, of althans de beperkte mogelijkheden om samen met wie je liefheb.dingen te doen, dat is toch iets waar ik echt last van heb. Laat ons maar allemaal snel gevaccineerd zijn, zodat we weer samen een pintje kunnen gaan drinken na een vergadering of een minivoetbalwedstrijdje houden, weer afspreken voor een gezellig etentje of een barbecue met vrienden. Zoals elk jaar op weekend kunnen gaan met De Rotte Kiwi’s, met de bende uit mijn studententijd in Gent, met de oud-scoutsleiding… en op de weide van Werchter de tijd van mijn leven beleven. Het afgelopen jaar is wat dat betreft alleszins een jaar om pijlsnel te vergeten.
PERSOONLIJK
Bert Maertens is iemand die heel erg graag leeft. Ik mis niet graag leuke momenten. FOMO (fear of missing out) is me dus zeker niet vreemd. Ik zal op het einde van mijn leven zeker tevreden terugblikken op de plezante dingen die ik heb kunnen en mogen doen. Je leeft maar één keer. Dat is een zin die ik bijzonder veel in de mond neem en daar handel ik naar! Daarom doe ik niet veel dingen tegen mijn goesting. Wat niet wil zeggen dat ik alleen aan mezelf denk, dat zeker niet. Ik geniet er enorm van om mensen die ik graag heb, te plezieren, soms ook door dingen te doen die ik eigenlijk liever anders zie. Graag zien en graag gezien worden, dat is fijn. Positief kijken naar de dingen, weliswaar niet door een naïeve roze bril. Altijd het goede in de mens blijven zien. Ik maak me ook niet te vlug zorgen. Alles komt goed, altijd. Dat is een gedachte die heel vaak onder mijn hersenpan speelt. Wat ik wel vaststel is dat ik door de jaren heen vooral in mijn job (nog) dominanter geworden ben. Op reis of op weekend kan ik perfect volgen en doen wat anderen voorstellen, maar in het stadhuis ligt dat duidelijk iets moeilijker. Ik ben ook behoorlijk veeleisend voor de ander. Voor mijn collega’s en medewerkers, maar ook in een relatie. Dat is voor die ander lang niet altijd gemakkelijk, vrees ik. Een werkpuntje dus…(lacht)
AVONTUURLIJK
Een waaghals ben ik niet, integendeel. Het duurde jaren vooraleer ik vliegangst overwon. Zelfs op het piratenschip in het pretpark of de octopus op de kermis zal je me nooit zien. Maar ik trek graag op avontuur en neem soms een risicootje, dat wel. Ik ben niet iemand die op voorhand alles tot in detail moet gepland hebben op reis of op uitstap. De charme van iets van het moment zelf te laten afhangen is voor mij best wel belangrijk. Die zin voor avontuur heb ik gekweekt in de Izegemse scouts vermoed ik. Daar slaap je op kamp in een tent, ga je op dagtocht of tweedaagse trektocht, leer je sjorren, kook je op een houtvuur… Pure nostalgie als ik daaraan terugdenk. Kamperen is voor mij geen probleem, al kan ik nu, wellicht door ouder te worden, minstens even hard genieten van wat luxe in een vakantiehuis of een hotel met alles erop en eraan.
RESPECTVOL
Respect hebben voor je medemens is essentieel als je in de wereld iets wil bereiken. Dat is zeker ook iets dat ik aan mijn nu 10-jarige dochter Nel meegeef. Respect voor de anderen, maar ook respect voor de omgeving en de natuur. Ik geniet enorm graag van het bos, het weiland, de rivieren en de zee. Ik kan me mateloos ergeren aan wie zwerfvuil achterlaat. Sigarettenpeuken, blikjes, van autobanden tot zelfs matrassen en televisietoestellen, je vindt het allemaal op je weg tijdens een wandeling door de stad. Verschrikkelijk. Je mag nog zoveel zwerfvuilacties organiseren, cameratoezicht invoeren, GAS-boetes uitschrijven… Sluikstorten blijft een grote pest. We moeten dat bestrijden met man en macht. Tegenwoordig wordt dat er op school bij de kinderen ingeprent: respect voor de natuur en het leefmilieu. Gelukkig maar!
ERKENTELIJK
Ik ben heel dankbaar naar vrienden toe. Gewoon omdat ik ze zo graag zie en graag in hun gezelschap vertoef. Ik weet wel dat ik medewerkers eens vaker een complimentje moet geven. Het lijkt allemaal evident wat medewerkers doen, want het is tenslotte hun betaalde job. Maar collega’s of je medewerkers af en toe een blijk van erkentelijkheid geven, is nodig. Ikzelf geniet daar ook van als mensen mij erkennen in wat ik tracht te realiseren voor mijn stad. Mocht ik mezelf kunnen herschapen, dan zou dat toch wel iets zijn dat beter moet! Vanaf nu beloof ik ten stelligste dat ik meer mijn best zal doen om iedereen eens vaker een schouderklopje te geven. (lacht)
LEERGIERIG
Ik ben ontzettend leergierig, al van jongs af aan eigenlijk. Ik zat in de wagen altijd tussen de zetels van mijn ouders te kijken naar de verkeersborden aan de afrit op de autosnelweg, om te weten waar we waren en langs welke gemeenten we reden. Ik volgde ook altijd de gesprekken voorin de . Dat ‘curieuzeneuzen’, doe ik nog steeds. Zowel in mijn vrije tijd bij familie of vrienden als in de context van mijn rol in de politiek. Ik ben graag op de hoogte, ook omdat ik een beetje een controlefreak ben. Dat is als burgemeester niet meer dan normaal. Het hoort bij de job dat alles correct verloopt. Ik kan me bijzonder graag bemoeien met de zaken en dus wil ik echt van zo veel mogelijk op de hoogte zijn in het belang van onze inwoners. Van te luisteren naar anderen of van een adviesnota te lezen is nog geen enkele burgemeester er minder slim op geworden. (lacht) www.izegem.be Korenmarkt 10, Izegem
Tekst: Sabine Goethals/Bert Maertens
